Οι ζεόλιθοι είναι μικροπορώδη, αργιλοπυριτικά ορυκτά που χρησιμοποιούνται μεταξύ άλλων ως προσροφητικά μέσα και καταλύτες. Ο όρος δημιουργήθηκε το 1756 από τον Σουηδό ορυκτολόγο Άξελ Κρόνστεντ, ο οποίος παρατήρησε ότι με την ταχεία θέρμανση στιλβίτη παράγεται μεγάλη ποσότητα ατμού από νερό το οποίο είχε απορροφηθεί από το υλικό. Με βάση αυτή την παρατήρηση ονόμασε το υλικό ζεόλιθος, από τις ελληνικές λέξεις ‘’ζέω’’ (βράζω) και ‘’λίθος ‘’ (πέτρα). Ο ζεόλιθος μπορεί να είναι αυτοφυής ή να παράγεται βιομηχανικά.
Ο ζεόλιθος ως φυσικό προϊόν είναι αρνητικά φορτισμένο και έχει την ικανότητα υψηλής ιονικής μετατροπής. Λόγω της υψηλά ιονισμένης μετατρεπτικής του ικανότητας και της πορώδους μορφής του, χρησιμοποιείται ως εκπρόσωπος φυσικής καθαριότητας μαζί με τις εξελιγμένες τεχνολογίες στις εργασίες καθαριότητας επιφανειών και επειδή έχει την ιδιότητα απορρόφησης και ελέγχου των ακαθαρσιών είναι η ιδανική λύση για δύσοσμα αέρια, υγρασία, πετροχημικά υλικά, χαμηλού επιπέδου ραδιενεργά υλικά, αμμώνιο, τοξίνες και βαρέα μέταλλα.
Λειτουργεί ως ένα μοριακό φίλτρο το οποίο δεσμεύει βαριά μέταλλα, τοξίνες, ελεύθερες ρίζες, καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα αρνητικά φορτισμένα ορυκτά στη φύση. Επιπλέον έχει την ικανότητα να απορροφά νερό και άλλες θρεπτικές για τους ζωντανούς οργανισμούς ουσίες, τις οποίες απελευθερώνει στη συνέχεια με συγκεκριμένο ρυθμό ανάλογα με τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Λόγω αυτής της ικανότητας θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα «πέτρινο σφουγγάρι».
Ο ζεόλιθος έχει πολλές και σημαντικές εφαρμογές σε πολλούς τομείς, όπως γεωργία, κτηνοτροφία, ιχθυοκαλλιέργειες, υγεία, οικιακή χρήση, οικοδομικά υλικά, βιομηχανία υδρογονανθράκων, προστασία από πυρηνική ακτινοβολία και πολλούς άλλους. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά στη γεωργία ο ζεόλιθος μπορεί να ενσωματωθεί στο έδαφος σε μορφή χαλικιού και να ψεκαστεί στο υπέργειο τμήμα του φυτού ή του δέντρου σε μορφή λεπτής πούδρας αναμεμιγμένη στο νερό ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας.
-200x200.jpg)
